ورزشگاه تختی تهران ماجرای عجیب و غریبی دارد. ورزشگاهی که طی دهه ۷۰ به عنوان جایگزین مناسب ورزشگاه آزادی معرفی شد و توانست کمک حال ورزشگاه اصلی پایتخت شود، طی یکی، دو سال گذشته و در حالی که آزادی از دسترس خارج شده، نه تنها کمکی به فوتبال نکرده که حاشیهساز هم شده است.
ماجراهای اداره کل ورزش استان تهران با ورزشگاه تختی و چمن آن در نوع خود بینظیر است. در دوران علی جوادی، رئیس قبلی اداره کل ورزش استان تهران ورزشگاه تختی ظرف چهار سال دو بار زیر کشت چمن رفت و هر بار بدتر از قبل تحویل آقایان شد. اما با وجود مشکلات فراوان چمن و بلااستفاده ماندن کل ورزشگاه، مدیرکل وقت همواره اصرار داشت که ورزشگاه تختی درحد ورزشگاههای استاندارد جهان است و چمن آن با چمن ورزشگاههایی، چون نیوکمپ و اولدترافورد رقابت میکند!
«علی جوادی»، خیری از این چمن ندید و دستآخر هم با چمنی که طی بازی چادرملو و استقلال آبروی کل فوتبال ایران را در جهان برد از اداره کل ورزش استان تهران رفت و میراث خراب خود را به «حبیب ستودهنژاد» سپرد تا حالا جناب سرپرست قدم در همان راه رئیس قبلی بگذارد و از تعویض چمن ورزشگاه تختی حرف بزند: «کارهای بسیار خوبی در تختی صورت گرفته و مشکل خاصی وجود ندارد. در حال حاضر بزرگترین مشکل ورزشگاه، چمن است و بعد از برطرف کردن این مشکل به دنبال رفع مشکل نورافکن، کابلهای برق و در نهایت تارتان مجموعه خواهیم بود.»
دقت کردید؛ ورزشگاه تختی بهزعم جناب سرپرست مشکلی ندارد فقط چمن ندارد، نورافکن ندارد، کابلهای برقش مشکل دارند و پیست تارتان هم ایراد دارد. یکی نیست از این جناب بپرسد کجای این ورزشگاه سالم است یا مهمتر اینکه یکی از جوادی، رئیس قبلی سؤال کند که آن همه هزینه از بیتالمال را کجا صرف کردهاید که امروز تختی این همه مشکل دارد؟ باید هم جناب ستودهنژاد با خیال راحت حرف از تأمین بودجه و اعتبار بزند و در نهایت او هم مثل جوادی قرار است میراث خراب خود را به دیگری واگذار کند و بدون اینکه پاسخگو باشد، برود. فقط ما ماندهایم که با این همه مدیر نالایق و ناکارآمد که در این وانفسای اقتصادی و بحران نقدینگی کشور پول مردم را اینگونه به باد میدهند. چه باید بکنیم.
